Woningovereenkomst kan veel problemen voorkomen

In een samenlevingsovereenkomst of in huwelijkse voorwaarden zijn vaak generieke bepalingen opgenomen. Bij verbreking van de samenleving ontstaan vaak discussies over de woning. In een woningovereenkomst kunnen gehuwde en ongehuwde samenlevers concrete afspraken over de woning vastleggen.

Als samenwoners met een woning niets hebben geregeld, geldt de wettelijke bepaling. Als zij gezamenlijk de woning aankopen, zijn zij ieder voor de onverdeelde helft eigenaar van die woning. Dat geldt ook voor de schuld. Ieder is draagplichtig voor de helft van de schuld van de woning. Koopt een van de partners een woning aan, dan is die partner eigenaar van de woning. Hij is dan in beginsel ook draagplichtig voor de schuld die hij voor die woning is aangegaan. In een samenlevingsovereenkomst of bij huwelijkse voorwaarden kunnen gehuwde of ongehuwde partners afspraken maken en eventueel afwijken van de wettelijke regeling. Voor gehuwden geldt voor kosten van de huishouding een wettelijke regeling, waardoor andere regels gelden dan voor samenwoners.

Discussies en rechtszaken

Kenmerkend voor een samenlevingsovereenkomst of huwelijkse voorwaarden is dat partners generieke afspraken maken over onder andere de afwikkeling van de gemeenschappelijke boedel bij het einde van de samenleving of huwelijk. In de praktijk blijkt dat na verbreking van de samenwoning voor de gezamenlijke woning die afspraken tot discussies en vaak tot rechtszaken leiden. Gehuwden en ongehuwde partners kunnen discussies achteraf vaak voorkomen door een woningovereenkomst te sluiten. Hierin kunnen de partners afspraken vastleggen over bijvoorbeeld de eigendomsverhoudingen. Wie krijgt de waardestijging? Hoe verhoudt de financiering zich tot de eigendom? Wie betaalt welk deel van de rentelasten. Belangrijk is ook de vergoeding die de partner krijgt als hij meer betaalt met eigen geld dan overeenkomt met de eigendomsverhouding. Belangrijk te realiseren is dat partners nooit alle afspraken waterdicht kunnen vastleggen. In een rechtszaak is altijd de kans aanwezig dat een rechter op grond van de redelijkheid en billijkheid de afspraken anders uitlegt dan de partners, of althans één van de partners, voor ogen stond.

bron: Taxence